New member
- Joined
- Feb 17, 2025
- Messages
- 4
- Thread Author
- #1
காதலென்பது!
"ஏய் சுஜிக்கா! எப்போ வந்த? நேத்து தான் காதலர் தினம் முடிஞ்சிது இன்னும் ஒரு வாரம் இந்த பக்கம் வரமாட்டே, ஏன் போன் கூட எடுக்காம பறந்துட்டு இருப்பனுல நினைச்சேன்" என்ற அனுஷா தொடர்ந்து,
"உன் கூட சுத்துற அக்காங்க இன்ஸ்டாகிராம் ஸ்டோரிலாம் சும்மா அல்லுது. திரும்புர பக்கம்லாம் கன்னி வெடி மாதிரி யார் ஸ்டோரியை திறந்தாலும் காதலர் தினம் ஸ்பெஷலால இருக்கு"
கண்ணடித்தபடி வாசல் படிகட்டில் தன்னை இடித்துக் கொண்டு அமர்ந்த தங்கை அனுஷாவை கண்டு பல்லை கடித்தாள் சுஜிதா.
"என்ன சுஜிக்கா! எதுக்கு முறைச்சுவையிங்? சரிசரி அத்தான் உனக்கு என்ன கிப்ட் கொடுத்தாருனு காட்டு? நானும் நீ ஸ்டேடஸ் இல்லனா ஸ்டோரி போடுவனு நேத்துல இருந்து பார்த்திட்டிருக்கேன்" அவள் முறைப்பதை பொருட்படுத்தாமல் ஆவலாய் கேட்டாள் அனுஷா.
அதில் மேலும் கண்கள் சிவக்க, "ஏற்கனவே செம காண்டுல இருக்கேன் கடுப்பேத்தாம எழுந்து போடி. கிப்டாம் கிப்ட்டு நல்லா கொடுத்தாரு உங்க அத்தான்" என தங்கையை அதட்டியவளுக்கு வார்த்தையின் முடிவில் அழுகை எட்டி பார்த்தது.
பதறிய அனுஷா, "ஏய் சுஜிக்கா! என்னாச்சு?" என தோளோடு சேர்த்து அணைத்தாள்.
"உன் மாமாக்கும் எனக்கும் கல்யாணம் முடிஞ்சு எத்தனை மாசம்டி இருக்கும். முழுசா ஆறு மாசம் கூட ஆகலை. எங்களுக்கு இது முதல் காதலர் தினம்னு எவ்வளவு ஆசையா இருந்தேன் தெரியுமா"
என மூக்கை உறிஞ்சியவள்,
"நான் என்ன காதலர் வாரம்னு சாக்லேட், டெடினு வாரம் முழுக்கவா கொண்டாட கூப்பிட்டேன்? வெறும் ஒரேஒரு நாள் காதலர் தினத்தன்னிக்கு மட்டும் தான் என்னனு சொல்லாம கொஞ்சம் லீவ் போடுங்களேனு சொன்னேன். அதுக்கு அந்த மனுஷன் முக்கியமான மீட்டிங்னு சொல்லி வேலைக்கு கிளம்பி போய்ட்டாரு. அந்த நாளே அவருக்கு தெரியலை" என கண்ணை கசக்கினாள்.
"அக்கா! இதெல்லாம் ஒரு விஷயமா எதோ வேலை டென்ஷன்ல மறந்திருப்பாரு. நீயாச்சும் சொல்லிருக்கலாம் சரி விடு" என தேற்ற,
"என்ன டென்ஷன்? எனக்கும் தான் எத்தனை வேலை தெரியுமா? வேலைக்கு போனா காலையில் இருந்து நின்னுநின்னு உடம்பெல்லாம் ஒரே வலி. அப்போ கூட நேத்து சாய்ந்திரம் அவர் வந்தவுடனே ஆசையா இன்னிக்கு சாப்பிடவாச்சு வெளியே போலாமானு கேட்டேன்.
அதுக்கு அவர் அதெல்லாம் வேண்டாம் உனக்கு முடியலைனா அம்மா சமைப்பாங்கனு சொல்றாரு"
என கடுப்பாய் உதட்டை சுளித்தவளிடம், "அக்கா! அப்போ அத்தான்கிட்ட கோச்சிகிட்டா இப்போ இங்க வந்திருக்க?" என சந்தேகமாய் கேட்க,
"போடி பயித்தியகாரி! இதுக்கெல்லாம் கோச்சுகிட்டு அம்மா வீட்டுக்கு வந்தா வருஷம் முழுக்க இங்க தான் இருக்கனும். ப்ச்! நான் ரொம்ப எதிர்பார்த்திட்டனா அது நடக்கலைனு கொஞ்சம் வருத்தமாகிடுச்சு அவ்வளவு தான். இன்னிக்கு எனக்கு லீவ் அதான் உங்களை பார்த்துட்டு போலாம்னு காலைலயே வந்துட்டேன்" என்றாள்.
"சரிசரி வா க்கா! உள்ள போவோம். எனக்கும் இன்னிக்கு கொஞ்சம் தலை வலியா இருந்துச்சு அதான் சீக்கிரம் வந்துட்டேன்" என்ற அனுஷா,
'இதுக்கு தான் நான் கல்யாணமே வேணாம்னு சொல்றேன். தேவையில்லாத எதிர்பார்ப்புகள் அப்றம் அது நடக்கலைனு வருத்தம், அழுகை, கோபம்னு' மனதினுள் நினைத்தபடி சுஜிதாவுடன் வீட்டிற்குள் வர அங்கு அவர்களின் தந்தையும், தாயும் சண்டையிட்டு கொண்டிருந்தனர்.
"சொப்பா... ஆரம்பிச்சிட்டாங்கயா ஆரம்பிச்சிட்டாங்க" என சின்னவள் சொல்ல பெரியவள் சிரித்துவிட்டாள்.
"விடு அனு! அவங்களை பத்தி தெரியாதா? ஒருநாள்ல இருபத்திநாலு மணிநேரம் போதாது இவங்க போடுற சண்டையை எண்ணுறதுக்கு" என கிண்டலடித்தாள்.
"என்னை தேடி வரதுக்கு முன்னாடி இதை யோசிச்சிருக்கனும்" என தந்தையின் குரல் உயர,
"உன்னை நம்பி தான் வந்தேன் இல்லனு சொல்லலையே ஆனா இப்போ உன்னையே நான்தான் பார்த்துட்டு இருக்கேன்" என தாயின் குரல் பதிலுக்கு பலமடங்கு எகிறியது.
அதில் சகோதரிகள் இருவரும், "கல்யாணம் ஆகி முப்பது வருஷம் ஆச்சு இன்னும் இவங்க கல்யாண பேச்சு தீரல" என பொய்யாய் சலித்தனர்.
அந்நேரம், "என்ன அங்க அக்காளும் தங்கச்சியும் குசுகுசுனு ரகசியம் பேசுறீங்க. அனு! நீ என்ன அரை நாள்ல வேலைல இருந்து வந்துட்ட? சரி போங்க போய் கிளம்புங்க ஆயாவை போய் பார்த்திட்டு வருவோம்" என்ற அம்சா சின்ன மகளிடம் மெதுவாய்,
"தாத்தாக்கு சாப்பாடு கட்டு அனு! ஆயா சண்டை போட்டதுல சாப்பாடு வேணாம்னு தாத்தா கோச்சுகிட்டு கடைக்கு போய்ட்டாராம். இப்போ தான் ஆயா போன் பண்ணாங்க" என்றவர் பெரியவளிடம் சத்தமாய்,
"பெரியவளே! கல்யாணம் ஆகி மொத முறை ஆயா வீட்டுக்கு போக போற உன்ற அப்பாகிட்ட சொல்லிட்டு வா. நான் ஒருநாள் தான் வர வீட்ல இருனா எங்க கேக்குற" என பொய்யாய் சத்தமிட்டார்.
"ம்க்கும்! இந்த அம்மா இன்னுமா இவங்க அப்பாக்கு சோறு கொண்டு போறதும், அடிகடி ஆயா வீட்டுக்கு போறதும் நம்ப அப்பாக்கு தெரியாதுனு நினைக்கிறாங்க" என சின்னவள் அக்காவிடம் முனங்கியபடி உணவை டப்பாவினுள் வைத்தாள்.
"அதெல்லாம் அப்பாக்கு தெரியும் டி. அப்பாக்கு தெரியும்னு அம்மாக்கும் தெரியும் ஆனா இப்படி தான் தெரியாத மாதிரியே இருப்பாங்க. இந்த தாத்தாவும் ஆயாவும் தான் ஏன் சும்மா சும்மா சண்டை போடுறாங்க தெரியலை. சரி வா வா.. போவோம்" என தங்கையை அழைத்துக் கொண்டு அன்னையின் பின் சென்றாள்.
நடக்கும் தூரமே இருக்கும் வீட்டிற்கு போகும் வழியில், "ம்மா! நீயும் அப்பாவும் தான் கல்யாணம் ஆகி முப்பது வருஷம் கழிச்சு கூட சண்டை போடுறீங்கனா ஆயாக்கும், தாத்தாக்கும் எத்தனை வயசாகுது இன்னமும் ஆயா சண்டை போடுறதும், தாத்தா கோச்சிட்டு சாப்பிடாம போறதும் நல்லாவா இருக்கு?" என அனுஷா அன்னையிடம் கேட்க,
"உங்க தாத்தாக்கும் ஆயாக்கும் வேற வேலை இல்லை. சரி! சீக்கிரம் வாங்கடி, நேரம் ஆனா உங்க அப்பா தேட போறாங்க. நேரா சாப்பாட்டை எங்க அப்பாகிட்ட கொடுக்கலாம்னா உங்க ஆயா வீட்டுக்கு வந்துட்டு போங்கன்றாங்க" என புலம்பியபடி முன்னால் சென்றார்.
அனுஷா அன்னையுடன் பேசியபடி நடக்க, சுஜிதாவோ தன்னவன் தன் எதிர்பார்ப்பை புரிந்து கொள்ளாததில் இனியும் இதேபோல் அவன் இருந்தால் தன் வருத்தங்கள் கோவமாய் உருமாறி தானும் அன்னை மற்றும் பாட்டியை போல் 'சண்டையிலே வாழ்வை கழிக்க வேண்டி வருமோ?' என சிந்தித்தபடி நடந்தாள்.
"ம்மா!" என அழைத்தபடி அவர்களின் அன்னை தன் பிறந்த வீட்டினுள் நுழைய,
"வா அம்சா.. வாங்கடி! இப்போ தான் இந்த ஆயா வீட்டுக்கு வழி தெரிஞ்சுதா" என வீட்டினுள் நுழைந்த பேத்திகளை வரவேற்ற கமலா இரு பெண்களையும் நலம் விசாரித்தார்.
பின், "என்னடி சமைச்சீங்க. தாத்தாக்கு என்ன வச்சிருக்கீங்க?" என கேட்க,
"என்ன செஞ்சா என்ன? உன் புருஷன் எது கொடுத்தாலும் சாப்பிட மாட்டாரா?" என அம்சா அன்னையை வம்பிழுக்க அனுஷா தான், "சிக்கன் தான் பாட்டி" என்றாள்.
"கோழியா? சதையா போட்டிங்களாடி தாத்தாக்கு, அப்றம் உங்க தாத்தா கடிக்க முடியலைனு வச்சிபுடுவாறு" என சிரமபட்டு எழுந்து சமையலறைக்கு சென்றவர்,
"அந்த டிபன் டப்பாவை கொண்டாடி" என்க அனுஷா கொண்டு சென்றாள்.
அதில் கறி குழம்பில் பிசைந்த சாதம் இருக்க, சாதத்தில் சிறிதளவு எடுத்து வேறு தட்டில் மாற்றியவர் தான் சமைத்திருந்த ஆட்டு கறியை அள்ளி டிபன் பாக்ஸில் வைத்தார்.
"உங்க தாத்தா சோத்தை தின்ன சொன்னா வெறும் கறிய மட்டும் பொறுக்கி வக்கனையா சாப்பிடுவாரு அதான் சோற கம்மியா வச்சு கறியை அள்ளி வச்சேன்" என்றவர் அந்த டப்பாவை மூடி கொடுத்தார்.
பின் அவரிடம் விடைபெற்றவர்கள் தங்கள் கடையில் அமர்ந்து வியாபாரம் செய்யும் தாத்தாவிடம் சென்று உணவை கொடுக்க அதை வாங்கி ஓரமாய் வைத்தவர் பேத்திகளை நலம் விசாரித்தார்.
"ஏம்பா எப்போபாரு அம்மாகிட்ட சண்டை போடுற உனக்கு வேற வேலையே இல்லையா?" என அம்சா தந்தையிடம் சண்டையிட,
"கம்முனு இரு நீ! இங்க பேசுறத உங்க அம்மாகிட்ட பேசேன்.. சும்மா சும்மா கத்திட்டே இருந்தா மனுஷனுக்கு கோபம் வராதா" என மகளை பொறிந்தார்.
தந்தை அதட்ட தனக்கே தலைக்கு மேல் வளர்ந்த பிள்ளைகள் இருந்தும் அமைதியாய் கேட்டு நின்றார் அம்சா.
பின், "போப்பா நீயாச்சு அம்மாவாச்சு. சரி சீக்கிரம் சாப்பிடு நேரமாச்சு" என மகள்களுடன் விடைபெற,
"நான் சாப்பிடுறேன் சாப்பிடுறேன்.. நீ வீட்டுக்கு போய்ட்டு உங்க அம்மாக்கு போன்ல கூப்ட்டு அப்பா சாப்பிட்டாருனு சொல்லு இல்லனா உங்க அம்மா திங்காமலே உட்கார்ந்து கிடப்பா" என்றபடி தன் வியாபாரத்தை பார்க்க தொடங்கினார்.
"சரி சரி" என தலையாட்டியபடி நடையை எட்டி போட்ட அம்சா வழியில் ஒரு மளிகை கடையில் நின்றார். அப்பொழுது அனுஷாவிடம் சுஜிதா, "ஏன்டி அனுஷா! எப்போ பாரு தாத்தாவும் ஆயாவும் சண்டை போடுறாங்கனு சொன்னோமே இப்போ பார்த்தியா இவங்களை" என யோசனையுடன் கேட்க,
"அதான! ஆயா என்னனா தாத்தா கறியா தான் சாப்பிடுவாறுனு கோழி குழம்புல ஆட்டு கறியை அள்ளி வைக்கிறாங்க. தாத்தா என்னனா நான் சாப்பிடலைனு அவ பார்த்திருப்பா சாப்பிட்டேனு சொல்ல சொல்றாரு. இப்போ இவங்க இரண்டு பேரும் சண்டை போட்டிருக்காங்களா இல்லையா?"
என இருவரும் கிசுகிசுத்த வேளை தந்தையின் எண்ணில் இருந்து சுஜிதாவிற்கு அழைப்பு வந்தது.
"ப்பா! இதோ வந்திருவோம் பா. என்னாச்சு?" என விசாரித்தாள்.
"சரி.. சரித்தா.. உங்க அம்மா சாப்பிட்டு கொஞ்ச நேரம் கூட படுக்காம அவங்க ஆத்தாள பார்க்க ஓடிட்டா. காலைல சீக்கிரம் எழுந்தாளே அப்றம் தலை வலிக்குது கண்ணு வலிக்குதுனு சொல்லுவா அதான் சீக்கரம் இட்டார சொல்லி போன் பண்ணேன் த்தா" என்ற தந்தையின் வார்த்தைகளில் சகோதரிகள் இருவரும் ஒருவரைஒருவர் பார்த்து கொண்டனர்.
அதற்குள் அம்சா கையில் பொட்டலங்களுடன் வந்தார்.
"என்னமா இது?" அனுஷாவின் கேள்விக்கு,
"வேர்கடலை, உப்புகடலை ஒருஒரு பொட்டலம் வாங்குனேன் டி"
"ம்மா! அதான் நான் காலைல வரும்போது சாப்பிட எல்லாம் வாங்கிட்டு வந்தேன்ல" என சுஜிதா அன்னையை கடிய,
"அடியே! நீ வாங்கிட்டு வந்தது பிஸ்கெட்டும் இனிப்பும் டி. உங்க அப்பா சும்மாவே சுகர் ஏறி போய் கிடக்குறாரு அதை திங்கவா" என நொடித்தார்.
"ஏய் சுஜிக்கா! எப்போ வந்த? நேத்து தான் காதலர் தினம் முடிஞ்சிது இன்னும் ஒரு வாரம் இந்த பக்கம் வரமாட்டே, ஏன் போன் கூட எடுக்காம பறந்துட்டு இருப்பனுல நினைச்சேன்" என்ற அனுஷா தொடர்ந்து,
"உன் கூட சுத்துற அக்காங்க இன்ஸ்டாகிராம் ஸ்டோரிலாம் சும்மா அல்லுது. திரும்புர பக்கம்லாம் கன்னி வெடி மாதிரி யார் ஸ்டோரியை திறந்தாலும் காதலர் தினம் ஸ்பெஷலால இருக்கு"
கண்ணடித்தபடி வாசல் படிகட்டில் தன்னை இடித்துக் கொண்டு அமர்ந்த தங்கை அனுஷாவை கண்டு பல்லை கடித்தாள் சுஜிதா.
"என்ன சுஜிக்கா! எதுக்கு முறைச்சுவையிங்? சரிசரி அத்தான் உனக்கு என்ன கிப்ட் கொடுத்தாருனு காட்டு? நானும் நீ ஸ்டேடஸ் இல்லனா ஸ்டோரி போடுவனு நேத்துல இருந்து பார்த்திட்டிருக்கேன்" அவள் முறைப்பதை பொருட்படுத்தாமல் ஆவலாய் கேட்டாள் அனுஷா.
அதில் மேலும் கண்கள் சிவக்க, "ஏற்கனவே செம காண்டுல இருக்கேன் கடுப்பேத்தாம எழுந்து போடி. கிப்டாம் கிப்ட்டு நல்லா கொடுத்தாரு உங்க அத்தான்" என தங்கையை அதட்டியவளுக்கு வார்த்தையின் முடிவில் அழுகை எட்டி பார்த்தது.
பதறிய அனுஷா, "ஏய் சுஜிக்கா! என்னாச்சு?" என தோளோடு சேர்த்து அணைத்தாள்.
"உன் மாமாக்கும் எனக்கும் கல்யாணம் முடிஞ்சு எத்தனை மாசம்டி இருக்கும். முழுசா ஆறு மாசம் கூட ஆகலை. எங்களுக்கு இது முதல் காதலர் தினம்னு எவ்வளவு ஆசையா இருந்தேன் தெரியுமா"
என மூக்கை உறிஞ்சியவள்,
"நான் என்ன காதலர் வாரம்னு சாக்லேட், டெடினு வாரம் முழுக்கவா கொண்டாட கூப்பிட்டேன்? வெறும் ஒரேஒரு நாள் காதலர் தினத்தன்னிக்கு மட்டும் தான் என்னனு சொல்லாம கொஞ்சம் லீவ் போடுங்களேனு சொன்னேன். அதுக்கு அந்த மனுஷன் முக்கியமான மீட்டிங்னு சொல்லி வேலைக்கு கிளம்பி போய்ட்டாரு. அந்த நாளே அவருக்கு தெரியலை" என கண்ணை கசக்கினாள்.
"அக்கா! இதெல்லாம் ஒரு விஷயமா எதோ வேலை டென்ஷன்ல மறந்திருப்பாரு. நீயாச்சும் சொல்லிருக்கலாம் சரி விடு" என தேற்ற,
"என்ன டென்ஷன்? எனக்கும் தான் எத்தனை வேலை தெரியுமா? வேலைக்கு போனா காலையில் இருந்து நின்னுநின்னு உடம்பெல்லாம் ஒரே வலி. அப்போ கூட நேத்து சாய்ந்திரம் அவர் வந்தவுடனே ஆசையா இன்னிக்கு சாப்பிடவாச்சு வெளியே போலாமானு கேட்டேன்.
அதுக்கு அவர் அதெல்லாம் வேண்டாம் உனக்கு முடியலைனா அம்மா சமைப்பாங்கனு சொல்றாரு"
என கடுப்பாய் உதட்டை சுளித்தவளிடம், "அக்கா! அப்போ அத்தான்கிட்ட கோச்சிகிட்டா இப்போ இங்க வந்திருக்க?" என சந்தேகமாய் கேட்க,
"போடி பயித்தியகாரி! இதுக்கெல்லாம் கோச்சுகிட்டு அம்மா வீட்டுக்கு வந்தா வருஷம் முழுக்க இங்க தான் இருக்கனும். ப்ச்! நான் ரொம்ப எதிர்பார்த்திட்டனா அது நடக்கலைனு கொஞ்சம் வருத்தமாகிடுச்சு அவ்வளவு தான். இன்னிக்கு எனக்கு லீவ் அதான் உங்களை பார்த்துட்டு போலாம்னு காலைலயே வந்துட்டேன்" என்றாள்.
"சரிசரி வா க்கா! உள்ள போவோம். எனக்கும் இன்னிக்கு கொஞ்சம் தலை வலியா இருந்துச்சு அதான் சீக்கிரம் வந்துட்டேன்" என்ற அனுஷா,
'இதுக்கு தான் நான் கல்யாணமே வேணாம்னு சொல்றேன். தேவையில்லாத எதிர்பார்ப்புகள் அப்றம் அது நடக்கலைனு வருத்தம், அழுகை, கோபம்னு' மனதினுள் நினைத்தபடி சுஜிதாவுடன் வீட்டிற்குள் வர அங்கு அவர்களின் தந்தையும், தாயும் சண்டையிட்டு கொண்டிருந்தனர்.
"சொப்பா... ஆரம்பிச்சிட்டாங்கயா ஆரம்பிச்சிட்டாங்க" என சின்னவள் சொல்ல பெரியவள் சிரித்துவிட்டாள்.
"விடு அனு! அவங்களை பத்தி தெரியாதா? ஒருநாள்ல இருபத்திநாலு மணிநேரம் போதாது இவங்க போடுற சண்டையை எண்ணுறதுக்கு" என கிண்டலடித்தாள்.
"என்னை தேடி வரதுக்கு முன்னாடி இதை யோசிச்சிருக்கனும்" என தந்தையின் குரல் உயர,
"உன்னை நம்பி தான் வந்தேன் இல்லனு சொல்லலையே ஆனா இப்போ உன்னையே நான்தான் பார்த்துட்டு இருக்கேன்" என தாயின் குரல் பதிலுக்கு பலமடங்கு எகிறியது.
அதில் சகோதரிகள் இருவரும், "கல்யாணம் ஆகி முப்பது வருஷம் ஆச்சு இன்னும் இவங்க கல்யாண பேச்சு தீரல" என பொய்யாய் சலித்தனர்.
அந்நேரம், "என்ன அங்க அக்காளும் தங்கச்சியும் குசுகுசுனு ரகசியம் பேசுறீங்க. அனு! நீ என்ன அரை நாள்ல வேலைல இருந்து வந்துட்ட? சரி போங்க போய் கிளம்புங்க ஆயாவை போய் பார்த்திட்டு வருவோம்" என்ற அம்சா சின்ன மகளிடம் மெதுவாய்,
"தாத்தாக்கு சாப்பாடு கட்டு அனு! ஆயா சண்டை போட்டதுல சாப்பாடு வேணாம்னு தாத்தா கோச்சுகிட்டு கடைக்கு போய்ட்டாராம். இப்போ தான் ஆயா போன் பண்ணாங்க" என்றவர் பெரியவளிடம் சத்தமாய்,
"பெரியவளே! கல்யாணம் ஆகி மொத முறை ஆயா வீட்டுக்கு போக போற உன்ற அப்பாகிட்ட சொல்லிட்டு வா. நான் ஒருநாள் தான் வர வீட்ல இருனா எங்க கேக்குற" என பொய்யாய் சத்தமிட்டார்.
"ம்க்கும்! இந்த அம்மா இன்னுமா இவங்க அப்பாக்கு சோறு கொண்டு போறதும், அடிகடி ஆயா வீட்டுக்கு போறதும் நம்ப அப்பாக்கு தெரியாதுனு நினைக்கிறாங்க" என சின்னவள் அக்காவிடம் முனங்கியபடி உணவை டப்பாவினுள் வைத்தாள்.
"அதெல்லாம் அப்பாக்கு தெரியும் டி. அப்பாக்கு தெரியும்னு அம்மாக்கும் தெரியும் ஆனா இப்படி தான் தெரியாத மாதிரியே இருப்பாங்க. இந்த தாத்தாவும் ஆயாவும் தான் ஏன் சும்மா சும்மா சண்டை போடுறாங்க தெரியலை. சரி வா வா.. போவோம்" என தங்கையை அழைத்துக் கொண்டு அன்னையின் பின் சென்றாள்.
நடக்கும் தூரமே இருக்கும் வீட்டிற்கு போகும் வழியில், "ம்மா! நீயும் அப்பாவும் தான் கல்யாணம் ஆகி முப்பது வருஷம் கழிச்சு கூட சண்டை போடுறீங்கனா ஆயாக்கும், தாத்தாக்கும் எத்தனை வயசாகுது இன்னமும் ஆயா சண்டை போடுறதும், தாத்தா கோச்சிட்டு சாப்பிடாம போறதும் நல்லாவா இருக்கு?" என அனுஷா அன்னையிடம் கேட்க,
"உங்க தாத்தாக்கும் ஆயாக்கும் வேற வேலை இல்லை. சரி! சீக்கிரம் வாங்கடி, நேரம் ஆனா உங்க அப்பா தேட போறாங்க. நேரா சாப்பாட்டை எங்க அப்பாகிட்ட கொடுக்கலாம்னா உங்க ஆயா வீட்டுக்கு வந்துட்டு போங்கன்றாங்க" என புலம்பியபடி முன்னால் சென்றார்.
அனுஷா அன்னையுடன் பேசியபடி நடக்க, சுஜிதாவோ தன்னவன் தன் எதிர்பார்ப்பை புரிந்து கொள்ளாததில் இனியும் இதேபோல் அவன் இருந்தால் தன் வருத்தங்கள் கோவமாய் உருமாறி தானும் அன்னை மற்றும் பாட்டியை போல் 'சண்டையிலே வாழ்வை கழிக்க வேண்டி வருமோ?' என சிந்தித்தபடி நடந்தாள்.
"ம்மா!" என அழைத்தபடி அவர்களின் அன்னை தன் பிறந்த வீட்டினுள் நுழைய,
"வா அம்சா.. வாங்கடி! இப்போ தான் இந்த ஆயா வீட்டுக்கு வழி தெரிஞ்சுதா" என வீட்டினுள் நுழைந்த பேத்திகளை வரவேற்ற கமலா இரு பெண்களையும் நலம் விசாரித்தார்.
பின், "என்னடி சமைச்சீங்க. தாத்தாக்கு என்ன வச்சிருக்கீங்க?" என கேட்க,
"என்ன செஞ்சா என்ன? உன் புருஷன் எது கொடுத்தாலும் சாப்பிட மாட்டாரா?" என அம்சா அன்னையை வம்பிழுக்க அனுஷா தான், "சிக்கன் தான் பாட்டி" என்றாள்.
"கோழியா? சதையா போட்டிங்களாடி தாத்தாக்கு, அப்றம் உங்க தாத்தா கடிக்க முடியலைனு வச்சிபுடுவாறு" என சிரமபட்டு எழுந்து சமையலறைக்கு சென்றவர்,
"அந்த டிபன் டப்பாவை கொண்டாடி" என்க அனுஷா கொண்டு சென்றாள்.
அதில் கறி குழம்பில் பிசைந்த சாதம் இருக்க, சாதத்தில் சிறிதளவு எடுத்து வேறு தட்டில் மாற்றியவர் தான் சமைத்திருந்த ஆட்டு கறியை அள்ளி டிபன் பாக்ஸில் வைத்தார்.
"உங்க தாத்தா சோத்தை தின்ன சொன்னா வெறும் கறிய மட்டும் பொறுக்கி வக்கனையா சாப்பிடுவாரு அதான் சோற கம்மியா வச்சு கறியை அள்ளி வச்சேன்" என்றவர் அந்த டப்பாவை மூடி கொடுத்தார்.
பின் அவரிடம் விடைபெற்றவர்கள் தங்கள் கடையில் அமர்ந்து வியாபாரம் செய்யும் தாத்தாவிடம் சென்று உணவை கொடுக்க அதை வாங்கி ஓரமாய் வைத்தவர் பேத்திகளை நலம் விசாரித்தார்.
"ஏம்பா எப்போபாரு அம்மாகிட்ட சண்டை போடுற உனக்கு வேற வேலையே இல்லையா?" என அம்சா தந்தையிடம் சண்டையிட,
"கம்முனு இரு நீ! இங்க பேசுறத உங்க அம்மாகிட்ட பேசேன்.. சும்மா சும்மா கத்திட்டே இருந்தா மனுஷனுக்கு கோபம் வராதா" என மகளை பொறிந்தார்.
தந்தை அதட்ட தனக்கே தலைக்கு மேல் வளர்ந்த பிள்ளைகள் இருந்தும் அமைதியாய் கேட்டு நின்றார் அம்சா.
பின், "போப்பா நீயாச்சு அம்மாவாச்சு. சரி சீக்கிரம் சாப்பிடு நேரமாச்சு" என மகள்களுடன் விடைபெற,
"நான் சாப்பிடுறேன் சாப்பிடுறேன்.. நீ வீட்டுக்கு போய்ட்டு உங்க அம்மாக்கு போன்ல கூப்ட்டு அப்பா சாப்பிட்டாருனு சொல்லு இல்லனா உங்க அம்மா திங்காமலே உட்கார்ந்து கிடப்பா" என்றபடி தன் வியாபாரத்தை பார்க்க தொடங்கினார்.
"சரி சரி" என தலையாட்டியபடி நடையை எட்டி போட்ட அம்சா வழியில் ஒரு மளிகை கடையில் நின்றார். அப்பொழுது அனுஷாவிடம் சுஜிதா, "ஏன்டி அனுஷா! எப்போ பாரு தாத்தாவும் ஆயாவும் சண்டை போடுறாங்கனு சொன்னோமே இப்போ பார்த்தியா இவங்களை" என யோசனையுடன் கேட்க,
"அதான! ஆயா என்னனா தாத்தா கறியா தான் சாப்பிடுவாறுனு கோழி குழம்புல ஆட்டு கறியை அள்ளி வைக்கிறாங்க. தாத்தா என்னனா நான் சாப்பிடலைனு அவ பார்த்திருப்பா சாப்பிட்டேனு சொல்ல சொல்றாரு. இப்போ இவங்க இரண்டு பேரும் சண்டை போட்டிருக்காங்களா இல்லையா?"
என இருவரும் கிசுகிசுத்த வேளை தந்தையின் எண்ணில் இருந்து சுஜிதாவிற்கு அழைப்பு வந்தது.
"ப்பா! இதோ வந்திருவோம் பா. என்னாச்சு?" என விசாரித்தாள்.
"சரி.. சரித்தா.. உங்க அம்மா சாப்பிட்டு கொஞ்ச நேரம் கூட படுக்காம அவங்க ஆத்தாள பார்க்க ஓடிட்டா. காலைல சீக்கிரம் எழுந்தாளே அப்றம் தலை வலிக்குது கண்ணு வலிக்குதுனு சொல்லுவா அதான் சீக்கரம் இட்டார சொல்லி போன் பண்ணேன் த்தா" என்ற தந்தையின் வார்த்தைகளில் சகோதரிகள் இருவரும் ஒருவரைஒருவர் பார்த்து கொண்டனர்.
அதற்குள் அம்சா கையில் பொட்டலங்களுடன் வந்தார்.
"என்னமா இது?" அனுஷாவின் கேள்விக்கு,
"வேர்கடலை, உப்புகடலை ஒருஒரு பொட்டலம் வாங்குனேன் டி"
"ம்மா! அதான் நான் காலைல வரும்போது சாப்பிட எல்லாம் வாங்கிட்டு வந்தேன்ல" என சுஜிதா அன்னையை கடிய,
"அடியே! நீ வாங்கிட்டு வந்தது பிஸ்கெட்டும் இனிப்பும் டி. உங்க அப்பா சும்மாவே சுகர் ஏறி போய் கிடக்குறாரு அதை திங்கவா" என நொடித்தார்.
நன்றி அக்கா
