என்னவரின் அன்பில் 20

[Meenatchi Sundaram]

வள்ளியின் கருச்சிதைவுக்கான காரணத்தைக் கண்டறிந்து கூறியிருந்தார் மருத்துவர்.

"மெடிக்கல் டெர்ம்ஸ்ல இதைக் கெமிக்கல் பிரக்னென்சினு சொல்லுவாங்க கார்த்திகேயன். பிரக்னென்சி பாசிட்டிவ்னு காமிக்கும். ஆனா நாலஞ்சு வாரத்துல கரு கலைஞ்சிடும். இர்ரெகுலர் பீரியட்ஸ், ஹார்மோன் இம்பேலன்ஸ், தைராய்டு இப்படியான பிரச்சனைகள் இருக்கிறவங்களுக்குக் கெமிக்கல் பிரக்னென்சி ஆக வாய்ப்புகள் அதிகம்" என்ற மருத்துவர்,

"வள்ளிக்கு பிசிஓடி பிராப்ளம் இருக்கு. இந்தக் காலத்துல தம்பதிங்க பிரக்னென்ட் ஆகனும்னு முடிவு செஞ்சிட்டாலே டாக்டர்கிட்ட ஒரு செக்கப் செஞ்சிக்கிறது நல்லது கார்த்திகேயன். முன்னாடியே செஞ்சிருந்தா வள்ளியோட பிசிஓடி பிராப்ளத்தைக் கண்டிபிடிச்சி ட்ரீட்மெண்ட் கொடுத்து இப்படி ஆகாமலே தடுத்திருக்கலாம்" என்றார்.

வள்ளி கேட்ட பொழுதே தான் அவளைப் பரிசோதனைக்கு அழைத்து வந்திருக்க வேண்டும் என்று இப்பொழுது எண்ணி வருந்தினான் கார்த்திகேயன். மேலும் ஆங்சைட்டி பிரச்சினையினால் அவளுக்கு ஹார்மோன் இம்பேலன்ஸ் ஆகிறது என்று உளவியல் மருத்துவர் தியா கூறியதும் நினைவிற்கு வந்தது அவனுக்கு.

இதை அவன் மருத்துவரிடம் பகிரவும், "ஐடில வேலைச் செய்ற‌ பெரும்பாலான பெண்களுக்கு ஹார்மோன் இம்பேலன்ஸ்னால பிசிஓடி பிராப்ளம் வருது கார்த்திகேயன். அவங்க அன்றாட வாழ்க்கைல யோகா, தியானம், உடற்பயிற்சி, நடைப் பயிற்சி, உணவு கட்டுப்பாடுனு சில மாற்றங்களைக் கொண்டு வந்துட்டா போதும், இதைச் சுலபமா சரி செஞ்சிடலாம்" என்றார்.

"திரும்பவும் நாங்க பிரக்னென்ட் ஆக முடியும் தானே டாக்டர்" மிகுந்த பயமும் தயக்கமுமாய்க் கார்த்திகேயன் கேட்க,

"நிச்சயமா முடியும். உங்க வைஃப் உடல்நிலையும் மனநிலையும் கொஞ்சம் நார்மல் ஆனதும் இதுக்கான ட்ரீட்மெண்ட் எடுத்தீங்கனா போதும். எல்லாமே நார்மல் ஆச்சுனா மூனு மாசத்துல திரும்பவும் பிரக்னென்ட் ஆகிடலாம்" என்று நம்பிக்கையூட்டினார் மருத்துவர்.

இரண்டு நாள்கள் மருத்துவமனை வாசம் முடிந்து வீட்டிற்கு வந்த ஒரு வாரத்தில், அலுவலகத்திற்கு ஒரு வாரம் விடுப்பு உரைத்த கார்த்திகேயன் மனமாறுதலுக்காக வள்ளியை ஊட்டிக்கு அழைத்துச் சென்றான்.

இரயிலில் சென்று கொண்டிருக்கும் பொழுதே வளைந்து நெளிந்து போகும் பாதையை ஆசையுடன் பார்த்தவாறு வந்த வள்ளியை கனிவுடன் பார்த்திருந்தான் கார்த்திகேயன்.

சில்லென்ற வானிலையும் பச்சை பசேலென்ற இயற்கைக் காட்சிகளும் இருவரின் மனங்களுக்கும் புத்துணர்வளிப்பதாக இருந்தன.

ஏற்கனவே ஏற்பாடு செய்திருந்த தங்கும் விடுதிக்குச் சென்று தங்களின் அறைக்குள் நுழைந்து அங்கிருந்த ஜன்னலைத் திறந்து இயற்கையை ரசித்துப் பார்த்தவனாய் கார்த்திகேயன் நிற்க, அறையைச் சுற்றிப் பார்த்த வள்ளி ஜன்னலருகே சென்று கணவனைப் பின்னிருந்து அணைத்து அவனது முதுகில் முகத்தைப் புதைத்தாள்.

தனது இடையைச் சுற்றியிருந்த அவளின் கரங்களின் மீது தனது கரங்களை வைத்து இறுக்கியவனாய் தலையைப் பின்னோக்கிச் சாய்த்து அவளின் தலையில் முட்டியவன், "என் பொண்டாட்டிக்கு நான் வேணுமா?" எனக் குறும்புச் சிரிப்புடன் கேட்டான்.

சட்டென அவனின் முன்னே சென்று நின்றவள், "யப்பா... இந்த அழுமூஞ்சு கார்த்தி இப்படிச் சிரிச்ச மூஞ்சு கார்த்தியா மாறவே மாட்டாரோனு பயந்தே போய்ட்டேன்" கிண்டலாய் உரைத்துச் சிரித்தவள் அவனை அணைத்து மார்பில் முகம் புதைத்தாள்.

அவளின் கூற்றில் மேலும் இதழ் விரிய வாய்விட்டுச் சிரித்தவனாய், "அடிப்பாவி சைட் கேப்ல உன்னோட அழுமூஞ்சு பட்டப்பேரை எனக்கு மாத்தப் பார்க்கிறியா?" என்று கூறியவாறு அவளின் மூக்கைப் பிடித்து ஆட்டினான்.

அவனின் கையைத் தட்டி விட்டவள், "பின்ன சிரிப்பையே மறந்தா மாதிரி சுத்தினா வேற எப்படிப் பட்டப்பேரு வைப்பாங்களாம்" என்று புருவத்தை உயர்த்தியவாறு இதழைச் சுழித்தாள்.

அவளின் சுழித்த இதழைப் பிடித்திழுத்தவனாய், "நான் கொஞ்சம் சைலண்ட் ஆனதும் என் பொண்டாட்டி வாய் அதிகமாகிப் போச்சே! அதை அப்படியே விடக் கூடாதே" என்றவனாய் ஆவலும் ஆசையுமாய் அவளின் இதழில் புதைந்தான்.

ஆழ்ந்து அனுபவித்து அவன் தந்த இதழ் முத்தத்தில் சிலிர்த்து உடலெங்கும் தித்திப்பாய் உணர்ந்து அனுபவித்திருந்தவள் அவன் முத்தத்தைத் தனதாக்கி மேலும் சில நிமிடங்கள் நீட்டித்துச் சென்று அவனோடு படுக்கையில் விழுந்தாள்‌.

அவனின் அங்கம் முழுவதும் அவள் வேண்டுமெனத் தகித்திட, அவளும் அவன் தனக்கு வேண்டுமென உணர்த்தியவளாய் முத்தத்தில் மூழ்கியிருக்க, மெல்ல மெல்ல அவளை விட்டுப் பிரிந்து அருகில் படுத்தான் கார்த்திகேயன்.

முத்த மயக்கத்தை விட்டு வெளி வராதவளாய் ஏன் என்பது போல் அவனை அவள் பார்க்க, "வெளில வேணாம்டா. உனக்குக் கம்ஃபர்டபுளா இருக்காது" என்று உரைத்தவனாய் அவளை அணைத்துக் கொண்டான்.

எந்நிலையிலும் தனக்காகப் பார்க்கும் கணவனின் அன்பில் நெஞ்சுருகிப் போனவளாய் அவனின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டவள், "நான் நேசிக்கும் தமிழ், எழுதும் கவிதை, ஸ்வாசிக்கும்‌ மூச்சு, இந்த வானம் பூமி காற்று எல்லாத்தையும் விட உங்களை ரொம்ப ரொம்ப அதிகமா காதலிக்கத் தோணுது கார்த்தி" என்றவாறு அவனின் கழுத்தில் முகம் புதைத்தாள்.

உணர்வுப்பெருக்கில் நெகிழ்ந்தவனாய், "இந்த அன்பு போதும்டா வள்ளி. நமக்கு எந்தத் துன்பம் வந்தாலும் மீண்டு வந்துடலாம்" என்றவனாய் அவளின் உச்சந்தலையில் முத்தமிட்டான்.

ஊட்டியில் இருந்த நாள்கள் அனைத்தும் கார்த்திகேயனும் வள்ளியும் தங்களின் அன்பின் ஆழத்தை புரிந்து கொள்ளும் நொடிகளாய் கடந்திருந்தன.

அங்கிருந்து திரும்பி வரும் பொழுதே கலகல கார்த்திகேயனாகவும் வலிமை மிகுந்த வள்ளியாகவும் இருவரும் மீண்டு வந்திருந்தனர்.

அதன் பிறகு மருத்துவரிடம் சென்று குழந்தைப்பேறுக்கான சிகிச்சையில் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொண்டனர். மருத்துவரின் ஆலோசனைப்படி தங்களின் அன்றாட வாழ்வில் சில மாற்றங்களைக் கொண்டு வந்தனர்.

காலை ஆறு மணிக்கு இருவரும் சேர்ந்து யோகா செய்யத் தொடங்கினர். மாலை நடைப்பயிற்சி மேற்கொண்டனர். மூன்று வேளையும் மருத்துவர் கூறிய உணவுகளை உண்டனர். குழந்தைப்பேற்றுக்கான உணவு கட்டுபாட்டைக் கடைப்பிடித்தனர். வள்ளி கூடுதலாக அவளின் உடல் பிரச்சினைக்கேற்ற மாத்திரைகளை எடுத்துக் கொண்டு உணவுக் கட்டுப்பாட்டையும் மேற்கொண்டாள்.

இந்நிலையில் ஒரு நாள் உதயன் அவர்களின் இல்லத்திற்கு வந்திருந்தான்.

 

[Meenatchi Sundaram]

இந்தக் கருச்சிதைவு பற்றி முந்தைய நாள் தான் பிறந்த வீட்டில் உரைத்திருந்தாள் வள்ளி. அதுவும் அவளின் அன்னை அவள் ஏன் இன்னும் கருத்தரிக்கவில்லை என்று கேட்டுக் கொண்டே இருந்ததால் இதனைத் தெரிவித்திருந்தாள் வள்ளி. இதைக் கேட்டு மிகுந்த கவலையுற்ற அவளின் அன்னை முத்துலட்சுமி முன்பே இதனைத் தன்னிடம் அவள் கூறாமல் விட்டதற்குக் கோபித்தவர், அவளை அங்கே வந்து சில நாள்கள் தங்களுடன் தங்கும் படி அழைத்தார். அவளின் உடல்நலனை தான் பேணிக் காத்து அனுப்பி வைப்பதாக உரைத்தார். இங்கேயே தனது புகுந்த வீட்டினர் தன்னை நன்றாகப் பார்த்துக் கொள்கிறார்கள் என்று உரைத்து அங்குச் செல்ல மறுத்து விட்டாள் வள்ளி.

இந்நிலையில் மறுநாளே உதயன் வந்ததும் தன்னை அழைத்துச் செல்லத் தான் வந்திருக்கிறானோ என்றெண்ணிப் பயத்துடன் பார்த்தாள்.

வாரயிறுதி நாளான அன்று உதயன் வந்திருந்ததினால் அனைவருமே வீட்டில் இருந்தனர்.

இயல்பான விசாரிப்புகளுக்குப் பிறகு, தனது திருமணப் பத்திரிக்கையை எடுத்துத் தாம்பூலத்தில் வைத்து தாமோதரன் பார்வதியிடம் கொடுத்து விட்டு அவர்களின் காலில் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து வணங்கினான் உதயன்.

மல்லிகாவை அந்த வீட்டின் சமையல் வேலையிலிருந்து நீக்கி ஐந்தாறு மாதங்கள் ஆகிறது என்று அன்னையின் மூலமாகக் கேள்வியுற்றிருந்தாள் வள்ளி.

'ஓ கல்யாணமா? ஆனா அந்தப் பொண்ணுக்கிட்ட இவனைப் பத்தி எல்லாத்தையும் சொல்லித் தான் செய்றானா?' என்றெண்ணியவளாய் அவனைப் பார்த்திருந்தாள் வள்ளி.

"நல்லா இருப்பா" என்று வாழ்த்தி தாமோதரன் அவனை எழுப்பி விட, "உங்களால தான்ப்பா நான் இன்னிக்கு என்னோட தவறுலருந்து மீண்டு வந்து கல்யாணம் செய்ற நிலைக்கு வந்திருக்கேன்" என்றான் உதயன்.

தாமோதரனைத் தவிர மற்ற மூவருக்கும் அவனின் இம்மாறுதல் எப்படி நடந்தது என்று தெரியாது என்பதால் இன்ப அதிர்வுடன் பார்த்திருந்தனர்.

மணப்பெண்ணிடம் இவனைக் குறித்த பழைய விஷயங்கள் அனைத்தையும் கூறிவிட்டானா என்று எப்படிக் கேட்பது என்று சிந்தித்தவளாய், "பொண்ணு என்ன செய்றாங்க?" பத்திரிக்கையைப் பார்த்தவாறு வள்ளி இயல்பாய் கேட்க,

"நம்மூருல தான் கவர்மெண்ட் ஹாஸ்பிட்டல்ல நர்ஸ்ஸா வேலைச் செய்றாங்க வள்ளி. அவங்களுக்கு ஒரு பொண்ணு இருக்கு. இது அவங்களுக்கு மறுமணம். என்னைப் பத்தி எல்லா உண்மையும் அவங்ககிட்ட சொல்லித் தான் கல்யாணத்தைப் பத்தி பேசினேன்" என்றவன் சொன்னதைத் திகைத்த விழியுடன் கேட்டிருந்தாள் வள்ளி.

"நிஜமாவா உதயா?" நம்ப முடியாது அவள் கேட்க,

"என்னை இன்னும் பழைய உதயாவாவே நினைச்சிட்டு இருக்கியா வள்ளி" எனக் கேட்ட உதயா, "நான் இப்ப மாறிட்டேன் வள்ளி" என்றான்.

"அப்பா அம்மாக்கு இதெல்லாம் தெரியுமா? அவங்க எப்படி ஒத்துக்கிட்டாங்க. என்கிட்ட நேத்து பேசும் போது கூட உன்னோட கல்யாணத்தைப் பத்தி அம்மா எதுவும் சொல்லலையே" என்று கேட்டாள் வள்ளி.

"ஹம்ம் மாமா அத்தைக்கு என்னோட பழைய கள்ளத்தனம்லாம் தெரியாதுல வள்ளி. அதனால ஏன் இப்படி இரண்டாம் தாரமா பொண்ணைக் கட்டிக்கிறனு கோவிச்சிட்டாங்க. அவங்களுக்கு இந்தக் கல்யாணத்துல விருப்பம் இல்லை. கல்யாணம் முடிஞ்சி என் பொண்டாட்டியை வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்த பிறகு தான் மாமியார் மருமகள் சண்டை எதுவும் வருமானு பார்க்கனும்" என்று கூறிச் சிரித்தான்.

தனது தாயின் வாயை நினைத்துப் பயந்தவளாய், "அம்மா வாயை அடக்குறது கஷ்டம் தான் உதயா. எதுவும் பிரச்சினை வராம பார்த்துக்கோ" என்றவள்,

"அப்பா அம்மாவை கூடவே வச்சி நல்லபடியா பார்த்துக்கிறதுக்குத் தேங்க்ஸ் உதயா. ஆக்சுவலா நான் தான் அவங்களைப் பார்த்துக்கனும். ஆனா அதை நீ செஞ்சிட்டு இருக்க" என்று வருத்தமும் நன்றியுமாய் அவள் உரைக்க, "சொக்காரவியக்குள்ள எதுக்குத் தேங்க்ஸ்லாம். அவங்க கூட இருக்கிறதுனால தான் நான் ஒண்டியா இருக்கேன்ற கவலை இல்லாம இருக்கேன்" என்றான் உதயன்.

அன்று மதிய உணவை உண்டுவிட்டே ஊருக்குக் கிளம்பிச் சென்றான் உதயன்.

கார்த்திகேயன் குடும்பத்துடன் தூத்துக்குடிக்குச் சென்று உதயனின் திருமணத்தில் கலந்து கொண்ட போதிலும், வள்ளியின் பெற்றோர் இவர்களிடம் பேசாததினால் அனைவருமே முத்துப்பேச்சுவின் வீட்டில் தங்கிக் கொண்டனர்.

உதயனின் திருமணத்தில் கலந்து கொண்ட போது தான் வள்ளியின் பெற்றோரும் கார்த்திகேயனின் பெற்றோரும் முதன் முதலாக ஓரிரு வார்த்தைகள் நல விசாரிப்புகளுடன் பேசிக் கொண்டனர்.

உதயனின் திருமணம் விமர்சையாக நடந்தேறியதில் மனமகிழ்வுடன் அங்கிருந்து கிளம்பியிருந்தனர்.

அடுத்து வந்த நாள்களில் அவர்களின் மகப்பேறுக்கான சிகிச்சை தொடர்ந்த வண்ணம் இருக்க, மாதாமாதம் இரு கோடுகளுக்காக ஏங்கத் தொடங்கியது வள்ளியின் மனம்.

தங்களுக்கான குழந்தைப்பேறு வேண்டி விரதமிருந்து பழனிக்கு பாதயாத்திரைச் சென்றான் கார்த்திகேயன்.

ஒட்டன்சத்திரத்தில் தொடங்கி இருபத்தைந்து கிலோ மீட்டர் தொலைவு பழனி வரை பாதயாத்திரை குழுவுடன் இணைந்து நடந்து செல்வான் கார்த்திகேயன். வருடாவருடம் இவ்வாறு செல்வது வழக்கம் தான் ஆயினும் இந்த வருடம் வள்ளியை விட்டு செல்வது அவனுக்குக் கஷ்டமாக இருந்தது. வள்ளி தானும் உடன் வருவதாய் உரைத்த போதும் அவளின் உடல்நிலை கருதி வேண்டாமென உரைத்து தானே சென்று வந்தான் கார்த்திகேயன்.

இவன் பழனியை நெருங்கும் சமயம் அவனின் குடும்பத்தினர் அங்கே வந்து சேருமாறு பயண ஏற்பாடுகளைச் செய்து விட்டு தான் கிளம்பியிருந்தான் கார்த்திகேயன்.

ரயில் தாமதமானதால் இவன் பழனியை அடைந்து அரை நாள் ஆனப்பிறகே அவனின் குடும்பத்தினர் அங்கு வந்து சேர்ந்தனர்.

பாதயாத்திரை முடித்து உடல் இளைத்துக் கருத்திருந்த கணவனைக் கண்டு வள்ளி கண்கலங்கி நிற்க, "இங்கே பழனில காலைல வந்து சேர்ந்ததும் அசதில தூங்கிட்டேன் வள்ளி. அப்ப ஒரு சாமியார் வந்து என் கைல ஒரு சின்னப் பையனையும் ஒரு சின்னப் பொண்ணையும் கொடுத்துட்டு போற மாதிரி கனவு கண்டேன். நாம ஆசைப்பட்ட மாதிரியே நம்ம வீட்டுக்குச் சீக்கிரம் குட்டி கார்த்தியும் வள்ளியும் வரப் போறாங்க வள்ளி" நெகிழ்வான குரலில் பூரிப்பும் மகிழ்வுமாய் உரைத்திருந்தான் கார்த்திகேயன்.

முருகனின் அருளாசியுடன் அடுத்த மாதமே கருவுற்றாள் வள்ளி. பத்தாம் மாதத்தில் குட்டிக் கார்த்திகேயன் குட்டி வள்ளியென இரட்டையரை ஈன்றெடுத்தாள் வள்ளி.

கருவுற்றிருந்த பத்து மாதங்களும் கார்த்திகேயனை விட்டு செல்ல மாட்டேனென உரைத்து விட்டாள் வள்ளி. அதனாலேயே அவளின் சடங்குகள் அனைத்தும் சென்னையிலேயே செய்திருந்தனர்.

வள்ளியின் வளைகாப்பிற்குக் கூட வராத அவளின் பெற்றோர் பேரன் பேத்தி பிறந்த பிறகு முதல் முறையாக அவளின் புகுந்த வீட்டிற்கு வந்து அவளைப் பார்த்து விட்டுச் சென்றனர்.

அதன்பிறகு சென்னை வரும் சமயங்களில் எல்லாம் பேரன் பேத்தியை வந்து பார்த்து விட்டு செல்வதை வழக்கமாக்கிக் கொண்டனர்.

தாய்மையின் பூரிப்பிலும் தந்தையின் உணர்விலும் இன்பமாய் நகர்ந்திருந்தது வள்ளி கார்த்திகேயனின் காதல் வாழ்வு.

-------

அடுத்து ஒரு குட்டி எபிலாக்வுடன் கதை நிறைவுறும்.

 

[Usha]

Why so quick ending.?Nice family story. You should have extended the story by revealing the truth of Udhya ,and Valli parents reaction.

 

[Meenatchi Sundaram]

Why so quick ending.?Nice family story. You should have extended the story by revealing the truth of Udhya ,and Valli parents reaction.

வள்ளி கார்த்திகேயனைத் தாண்டி இந்தக் கதையை எடுத்துச் செல்ல மனசே வரலை மா. அதற்காக உதயாவை அப்படியே விடவும் மனசு வரலை.
உதயா காட்சிகளை எழுதினால் குறுநாவலுக்கான அளவைத் தாண்டி சென்று விடும் வாய்ப்பும் இருக்கிறது. அதான் உதயாவிற்கு தனிக்கதையாக எழுதலாம் என்று நினைத்திருக்கிறேன். தங்களின் தொடர்ந்த வாசிப்பிற்கும் ஊக்கமூட்டிய கருத்துப் பகிர்வுக்கும் நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள் மா

 

[Usha]

வள்ளி கார்த்திகேயனைத் தாண்டி இந்தக் கதையை எடுத்துச் செல்ல மனசே வரலை மா. அதற்காக உதயாவை அப்படியே விடவும் மனசு வரலை.
உதயா காட்சிகளை எழுதினால் குறுநாவலுக்கான அளவைத் தாண்டி சென்று விடும் வாய்ப்பும் இருக்கிறது. அதான் உதயாவிற்கு தனிக்கதையாக எழுதலாம் என்று நினைத்திருக்கிறேன். தங்களின் தொடர்ந்த வாசிப்பிற்கும் ஊக்கமூட்டிய கருத்துப் பகிர்வுக்கும் நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள் மா

Really thank you for your reply. I am happy that you are going to write another part.