- Joined
- Aug 31, 2024
- Messages
- 405
- Thread Author
- #1
13
தனக்கு வந்த அதே கேள்வி அவளுள்ளும் எழுமென்று அறியாதவனா. வித்யா என்று தெரியாமல் கீர்த்தியைப் பெண் கேட்டு வித்யாவை முடிக்கச் சொன்ன பொழுது அவனிருந்த அதே மனநிலை. அவள் கண்கள் அதிர்விலிருந்து கோபத்திற்கு மாறுவதை பார்த்திருந்தான். அவளின் கோபத்தை என்ன செய்து தீர்ப்பது என்று யோசிக்கலானான்.
அவனின் எண்ணத்தை அப்படியே பிரதிபலித்தாள் வித்யா. ‘கீர்த்தியைப் பெண் கேட்டு என்னை எப்படி?’ ஏனோ அவர்கள் மேல் கோபம்தான் வந்தது. நல்லவர்களென்று தான் எண்ணியது தவறென்று பட... அருகில் சிரித்துக் கொண்டிருந்த கீர்த்தியிடம், “என்னடி நடக்குது இங்க? பெண் பார்க்க வந்தது உன்னைத்தான? என்னை ஏன்டி? உனக்குக் கோபம் வரலையா பல்லைக் காட்டிட்டிருக்க?” என்று அவளைக் கடித்துக் குதறினாள்.
“அது வித்திமா. காலையில வரை அப்படிதான் போச்சி. பட் ஜாதகம் பார்த்தது உங்க ரெண்டு பேருக்கும்தானாம். எனக்கு ஒரு வருஷம் கழிச்சி பார்க்கணுமாம். அப்பக்கூட இந்த மாப்பிள்ளைக்கும் எனக்கும் பொருத்தமே இல்லையாம். பொருத்தமான உங்களை சேர்த்திடலாம்னு பெரியவங்க முடிவு பண்ணிட்டாங்க.”
“இதை ஏன் என்கிட்ட முன்னாடியே சொல்லல? எப்படிடி உன்னைப் பார்க்க வந்தவரை நான்... எனக்கு இதெல்லாம் சுத்தமா பிடிக்கல கீர்த்தி. ஒரே வீட்ல ஒரு பெண்ணைப் பார்க்க வந்து, இன்னொரு பெண்ணை முடிக்கிறது கிரிமினல்தனம்” என்று பற்களைக் கடித்தபடி அமைதியாகக் கொந்தளித்தாள்.
“வித்தி அமைதியாயிரு. அவங்க கிளம்பினதும் பேசிக்கலாம்.”
“கிளம்பினதும் பேசி என்ன செய்ய முடியும்? என்னால இங்க நிற்கக்கூட முடியல. நல்லவங்கன்னு நினைச்சா, ச்சே.. நான் வீட்டுக்குப் போறேன்” என நகரப் போனவள் கைபிடித்திழுத்து, “பாசமலர் ரெண்டும் உன்னை முறைக்கிறது தெரியலையா? கொஞ்சம் அமைதியா நில்லு” என்றாள் காதோரம்.
‘ப்ச்...’ என தன் விருப்பமின்மையைத் தெரிவித்து நிற்க... அவளை எப்படி சரி செய்வதென்ற கேள்வி இப்பொழுது ஆனந்திற்கு.
“தனியா பேசணுமா வித்திமா?” என்ற அண்ணனை முறைத்து, “தனியா பேச நான் என்ன மெண்டலா. வேணும்னா நீங்க போகலாம்” என்றதும் சுபாஷ் சிரிக்க... “கடுப்பேத்தாம போறியா?” என மரியாதையை கைவிட்டு எரிந்து விழுந்தாள்.
“வித்தி நமக்குள்ள ஒரு ஒற்றுமை பார்த்தியா?” அவளோ அண்ணனை முறைக்க... அதையெல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல், “நாம ரெண்டு பேருமே அவங்கவங்க கல்யாணத்தோட குழப்பத்துலயே இருக்கோம்” என்றவன் ஆனந்திடம் திரும்பி, “மச்சான் தனியா பேசணுமா?” என கேட்டான்.
“தனியா பேசுற அளவுக்கு இன்னும் மெண்டலாகல மாப்பிள்ளை சார். வேணும்னா உங்க தங்கச்சிகிட்டப் பேசுறேன்” என்றதும் அவளறியாமல் வந்த சிரிப்பை வித்யா அடக்க, சுபாஷ் சத்தமாக சிரித்து, “ரெண்டு பேருக்கும் என்னே ஒரு ஒற்றுமை. வித்திமா போய் பேசிட்டு வா” என்றான்.
அண்ணனை முறைத்து வேறு வழியில்லாமல் நகர்கையில், அவன் காலில் அழுத்தமாய் ஒரு மிதி மிதிக்க, கத்தப் போனவன் தன் வாய்மூடி அதை அடக்கினான் சுபாஷ்.
ஆனந்த் அவனைத் தாண்டுகையில், “வெளியில இத்தனை பேர் பாதுகாப்போட இருக்கிற உங்களுக்கே இப்படினா, உள்ள தனியா போற என்னோட நிலையை யோசிங்க மாப்பிள்ளை சார்.”
“கஷ்டம்தான். இருந்தாலும் வாழ்த்துகள்” என்றான்.
அறையுனுள்ளே தன் கோபத்தைக் காட்ட வழியில்லாமல் அங்குமிங்கும் நடந்த கொண்டிருந்தவள், அவன் வருகையுணர்ந்து அதே கோபத்துடன் திரும்பி, “கீர்த்தியைக் கேட்டு வந்து என்னை எப்படி? உங்களுக்கு நல்லவர்னு முத்திரை குத்தி கீர்த்திக்குப் பொருத்தமா இருக்கீங்கன்னு கொஞ்ச நேரம் முன்னதான் நினைச்சேன். ஆனா நீங்க... எனக்கு உங்களைப் பிடிக்கல. பேசாம அப்படியே திரும்பிப் பார்க்காம ஓடிருங்க. இல்ல...”
அவன் எதுவும் பேசாமல் தன்னையே பார்த்திருப்பது புரிய, “அதெப்படி சார், முன்னாடியே அவளைப் பார்த்துப் பிடிச்சி அதே விருப்பத்தோட இப்பவும் வந்தவருக்கு ஜாதகம் சேரலன்னதும் உடனே பொண்ணு மாத்திக்க எப்படி முடியுது? உங்களுக்கே இது அசிங்கமா தெரியல.”
“பேசிட்டியாமா? நான் பேசலாமா?”
“ஓ.. பேசுங்களேன் நான் போனதும் தனியா.”
“நீ கிடைக்கலன்னா வேணும்னா தனியா பேசிக்கிறேன் வித்யா. ஐ மீன் மனசளவுல உன்னோட மட்டும்” என அழுத்தமாகச் சொல்லி, “நான் பார்த்தது ஆசைப்பட்டது எல்லாம் உன்னைத்தான்னு சொன்னா நம்புவியா?”
அவள் முகம் இதென்ன புதுக்கதை என்பதாய் திரும்ப...
“அதான் நிஜம். வித்யா கீர்த்தியானதால வந்த குழப்பம். வேணும்னா உங்க வீட்ல உள்ளவங்ககிட்ட கேட்டுக்கோ.”
“இங்க பாருங்க எது எப்படியானாலும் இது இல்லன்னா அதுன்றது தப்பு. அதுவும் ஒரே வீட்ல.. ரொம்பவே தப்பு.”
“நானும் அப்படிப்பட்டவனில்லை வித்யா. ஒரு காலத்துல இது இல்லன்னா அதுன்னு சுயநலமா யோசிச்சிருக்கேன். இப்ப வாழ்க்கை எனக்கு நிறையக் கத்துக் கொடுத்திருக்கு.”
“அதை இன்னும் நீங்க முழுசா கத்துக்கலை. சரி நான் கிளம்புறேன். அங்க வந்து கல்யாணம் வேண்டாம் சொல்லிருங்க.”
“வேண்டாம் சொன்னா நீ கிடைக்கமாட்டியே?” என்றான் ஏக்கமாக.
“வேணும்னு கேட்டாலும் கிடைக்கமாட்டேன். ஒரு தடவை முடிவு பண்ணிட்டா என் பேச்சை நானே கேட்கமாட்டேன். உங்களை வேண்டாம்னு அப்பவே முடிவு பண்ணிட்டேன். நீங்க போகலாம்” என்று சினிமா வசனம் பேசினாள்.
“ஹா..ஹா.. ஐ லவ் யூ மிஸஸ்.வித்யானந்த் அவர்களே! நானும் ஒரு தடவை முடிவெடுத்தா எடுத்ததுதான். சிக்கிரமே என் மனைவியா வந்தா இன்னுமே ஹேப்பி.”
அவனின் ஐ லவ் யூவிலேயே அரண்டவள், அவனின் மிஸஸில் தன்னிடமிருந்து மிஸ்ஸாகப் போகும் மிஸ்ஸை மிஸ்ஸாக்க விடாமல் என்ன செய்யலாமென்ற யோசனையிலிறங்கினாள்.
“தேங்க்ஸ் என்னோட தனியா வந்ததுக்கு. சந்தர்ப்பமிருந்தா கல்யாணத்துக்கு முன்னால, இல்லனா கல்யாணத்துல சந்திப்போம். பை” என்று செல்ல... கீர்த்தி உள்ளே வந்தாள்.
“ஹேய் வித்தி ஆள் எப்படி?” என அவளை கிண்டல் செய்ய ஆரம்பித்தாள்.
“உனக்கு வருத்தமாவே இல்லையாடி? எனக்கு ரொம்பக் கஷ்டமாயிருக்கு.”
“எதுக்கு வருத்தப்படணும்? அம்மா ஜாதகம் சேரலன்னதுமே சந்தோஷமாகிருச்சி. ஐயோ பெரியவளை விட்டுட்டு என்னை தள்ளிவிடப் பார்க்கிறாங்களேன்ற எரிச்சல்லயிருந்து விடுதலை. இப்ப ரொம்ப ரிலாக்ஸாயிருக்கேன்.”
“இருந்தாலும் உன்னைப் பார்க்க வந்து என்னை... ப்ச்.. பிடிக்கல கீர்த்தி. என்ன மனுஷங்க இவங்க” என்றாள் கோபம் குறையாமல்.
“வித்தி ப்ளீஸ் வார்த்தையை விடாத. அவர் பார்த்து பிடிச்சி பெண் கேட்டு வந்தது என்னையில்ல உன்னைத்தான்.”
“என்ன நீ அந்...” அந்தாள் என சொல்ல வந்தவள் நாக்கைக் கடித்து, “அவரை மாதிரியே உளர்ற?” என்றாள்.
“நிஜம் வித்தி. இப்பதான் அம்மாகிட்ட விசாரிச்சிட்டு வர்றேன். உன்னைப் பார்த்தவர் கீர்த்தின்ற பெயர் உன்னோடதுன்னுதான் நினைச்சிட்டிருந்திருக்கார். அதாவது உன் பெயர் கீர்த்தின்னு. கீர்த்தி ஜாதகத்தோட செட்டாகலைன்னு தெரிஞ்சதும், வித்யாவைப் பார்க்குறீங்களா கேட்டதும், வித்யான்னா நான்னு நினைச்சி முடியாதுன்னு கிளம்பிட்டாங்களாம்.”
“என்ன சொல்ற கீர்த்தி? என்னை ரொம்ப குழப்புற.”
“அப்படிக் கேளு. அதாவது ஜாதகம் பார்க்கிற இடத்திலேயே உங்க ரெண்டு பேர் பெயரும் சேர்ந்திருச்சி. சார் உன்னைக் கீர்த்தின்னு நினைச்சதால ஜாதகம் செட்டாகலன்னதும், ஒரே வீட்டுல ஒரு பெண்ணைப் பார்க்க வந்து இன்னொரு பெண்ணை முடிக்கிறது தப்புன்னு கிளம்பிட்டாராம்.”
“சரி அதான் கிளம்பிட்டாங்கள்ல. அப்புறம் எப்படி நான் வந்தேன்?” என்றாள் எரிச்சலாக.
“ஹா..ஹா அதுவா. சித்துவுக்காக நீ காத்திருந்தியே, அப்ப வித்யான்னு கூப்பிட்டேன்ல அப்பதான் சார்கு பெயர் மாறினதே தெரிஞ்சிருக்கு.”
“ஓ...”
“ம்... அதுக்கப்புறமும் உன்னைப் பொண்ணு கேட்கிறதுக்கு ரொம்ப யோசிச்சிருக்கார். உன் மாமியார்தான் உன் அண்ணன் மாமியாரிடம் பேசி முடிச்சிட்டாங்க” என்றாள் சிரிப்புடன்.
“என் மாமியாரா?”
“ஆமாம். மிஸஸ்.வித்யானந்த் அவர்களே!” என கிண்டலடிக்க...
“நாங்க பேசினதை ஒழிஞ்சிருந்து கேட்டியா?”
“இல்லையே ஏன்?”
“அவனும் இப்படிதான் மிஸஸ்னு உளறிட்டிருந்தான்” என்றாள் கடுப்புடன்.
“ஹா..ஹா அப்படிப் போடு. அண்ணா செம ஸ்பீடுதான் போ. நீ என்ன முறைச்சாலும் அதான் உண்மை. சரி நீ எதுக்கு இந்த ரூம்கு வந்த? பேச வந்தவ இன்னொரு ரூம்கு போயிருக்கலாம்ல? இந்த ரூம் பெண்பார்க்க ராசியில்ல. போன ஜோடி இங்க சண்டை போட்டதை நாம கேட்டோம்தான?” என்றாள் கிண்டலாக.
“உன்னையெல்லாம் பொண்ணுன்னு பெத்தாங்க பாரு எங்க அத்தை அவங்களைச் சொல்லணும்” என்று அவளை அடிக்க விரட்ட... அவர்களின் சண்டையை வெளியிலிருந்து கேட்டவர்களுக்கு புன்னகை வந்தது.
வாணி சற்று சங்கோஜத்துடன், “இவங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ந்தா இப்படித்தான் அண்ணி. எவ்வளவோ சொல்லிப் பார்த்தாச்சி, சின்னப்பிள்ளைங்க மாதிரி விளையாடுறாங்க” என்றார்.
“விடுங்க அண்ணி. பிள்ளைங்க அப்படியே இருக்கிறதுதான் நல்லது. அது இதுன்னு கட்டுப்பாடு போட்டு அவங்களை அடக்கி அவங்க சந்தோஷத்தை ஏன் கெடுக்கணும்.”
“கீர்த்தி, வித்யா ரெண்டு பேரும் கார்த்திகிட்ட போங்க” என்ற சுபாஷிணியின் குரலில்... “வா கீர்த்தி ஓடிடலாம்” என்று அவள் கைபிடித்தாள்.
“அம்மா இந்த வித்தி என்னைக் கூட்டிட்டு ஓடப்போறாளாம்” என்று கத்த... “ஏய் லூசு கொஞ்சமாவது அடங்குறியா” என்று அவளை விரட்டியபடி கார்த்திகாவைத் தேடிச் சென்றார்கள்.
தனக்கு வந்த அதே கேள்வி அவளுள்ளும் எழுமென்று அறியாதவனா. வித்யா என்று தெரியாமல் கீர்த்தியைப் பெண் கேட்டு வித்யாவை முடிக்கச் சொன்ன பொழுது அவனிருந்த அதே மனநிலை. அவள் கண்கள் அதிர்விலிருந்து கோபத்திற்கு மாறுவதை பார்த்திருந்தான். அவளின் கோபத்தை என்ன செய்து தீர்ப்பது என்று யோசிக்கலானான்.
அவனின் எண்ணத்தை அப்படியே பிரதிபலித்தாள் வித்யா. ‘கீர்த்தியைப் பெண் கேட்டு என்னை எப்படி?’ ஏனோ அவர்கள் மேல் கோபம்தான் வந்தது. நல்லவர்களென்று தான் எண்ணியது தவறென்று பட... அருகில் சிரித்துக் கொண்டிருந்த கீர்த்தியிடம், “என்னடி நடக்குது இங்க? பெண் பார்க்க வந்தது உன்னைத்தான? என்னை ஏன்டி? உனக்குக் கோபம் வரலையா பல்லைக் காட்டிட்டிருக்க?” என்று அவளைக் கடித்துக் குதறினாள்.
“அது வித்திமா. காலையில வரை அப்படிதான் போச்சி. பட் ஜாதகம் பார்த்தது உங்க ரெண்டு பேருக்கும்தானாம். எனக்கு ஒரு வருஷம் கழிச்சி பார்க்கணுமாம். அப்பக்கூட இந்த மாப்பிள்ளைக்கும் எனக்கும் பொருத்தமே இல்லையாம். பொருத்தமான உங்களை சேர்த்திடலாம்னு பெரியவங்க முடிவு பண்ணிட்டாங்க.”
“இதை ஏன் என்கிட்ட முன்னாடியே சொல்லல? எப்படிடி உன்னைப் பார்க்க வந்தவரை நான்... எனக்கு இதெல்லாம் சுத்தமா பிடிக்கல கீர்த்தி. ஒரே வீட்ல ஒரு பெண்ணைப் பார்க்க வந்து, இன்னொரு பெண்ணை முடிக்கிறது கிரிமினல்தனம்” என்று பற்களைக் கடித்தபடி அமைதியாகக் கொந்தளித்தாள்.
“வித்தி அமைதியாயிரு. அவங்க கிளம்பினதும் பேசிக்கலாம்.”
“கிளம்பினதும் பேசி என்ன செய்ய முடியும்? என்னால இங்க நிற்கக்கூட முடியல. நல்லவங்கன்னு நினைச்சா, ச்சே.. நான் வீட்டுக்குப் போறேன்” என நகரப் போனவள் கைபிடித்திழுத்து, “பாசமலர் ரெண்டும் உன்னை முறைக்கிறது தெரியலையா? கொஞ்சம் அமைதியா நில்லு” என்றாள் காதோரம்.
‘ப்ச்...’ என தன் விருப்பமின்மையைத் தெரிவித்து நிற்க... அவளை எப்படி சரி செய்வதென்ற கேள்வி இப்பொழுது ஆனந்திற்கு.
“தனியா பேசணுமா வித்திமா?” என்ற அண்ணனை முறைத்து, “தனியா பேச நான் என்ன மெண்டலா. வேணும்னா நீங்க போகலாம்” என்றதும் சுபாஷ் சிரிக்க... “கடுப்பேத்தாம போறியா?” என மரியாதையை கைவிட்டு எரிந்து விழுந்தாள்.
“வித்தி நமக்குள்ள ஒரு ஒற்றுமை பார்த்தியா?” அவளோ அண்ணனை முறைக்க... அதையெல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல், “நாம ரெண்டு பேருமே அவங்கவங்க கல்யாணத்தோட குழப்பத்துலயே இருக்கோம்” என்றவன் ஆனந்திடம் திரும்பி, “மச்சான் தனியா பேசணுமா?” என கேட்டான்.
“தனியா பேசுற அளவுக்கு இன்னும் மெண்டலாகல மாப்பிள்ளை சார். வேணும்னா உங்க தங்கச்சிகிட்டப் பேசுறேன்” என்றதும் அவளறியாமல் வந்த சிரிப்பை வித்யா அடக்க, சுபாஷ் சத்தமாக சிரித்து, “ரெண்டு பேருக்கும் என்னே ஒரு ஒற்றுமை. வித்திமா போய் பேசிட்டு வா” என்றான்.
அண்ணனை முறைத்து வேறு வழியில்லாமல் நகர்கையில், அவன் காலில் அழுத்தமாய் ஒரு மிதி மிதிக்க, கத்தப் போனவன் தன் வாய்மூடி அதை அடக்கினான் சுபாஷ்.
ஆனந்த் அவனைத் தாண்டுகையில், “வெளியில இத்தனை பேர் பாதுகாப்போட இருக்கிற உங்களுக்கே இப்படினா, உள்ள தனியா போற என்னோட நிலையை யோசிங்க மாப்பிள்ளை சார்.”
“கஷ்டம்தான். இருந்தாலும் வாழ்த்துகள்” என்றான்.
அறையுனுள்ளே தன் கோபத்தைக் காட்ட வழியில்லாமல் அங்குமிங்கும் நடந்த கொண்டிருந்தவள், அவன் வருகையுணர்ந்து அதே கோபத்துடன் திரும்பி, “கீர்த்தியைக் கேட்டு வந்து என்னை எப்படி? உங்களுக்கு நல்லவர்னு முத்திரை குத்தி கீர்த்திக்குப் பொருத்தமா இருக்கீங்கன்னு கொஞ்ச நேரம் முன்னதான் நினைச்சேன். ஆனா நீங்க... எனக்கு உங்களைப் பிடிக்கல. பேசாம அப்படியே திரும்பிப் பார்க்காம ஓடிருங்க. இல்ல...”
அவன் எதுவும் பேசாமல் தன்னையே பார்த்திருப்பது புரிய, “அதெப்படி சார், முன்னாடியே அவளைப் பார்த்துப் பிடிச்சி அதே விருப்பத்தோட இப்பவும் வந்தவருக்கு ஜாதகம் சேரலன்னதும் உடனே பொண்ணு மாத்திக்க எப்படி முடியுது? உங்களுக்கே இது அசிங்கமா தெரியல.”
“பேசிட்டியாமா? நான் பேசலாமா?”
“ஓ.. பேசுங்களேன் நான் போனதும் தனியா.”
“நீ கிடைக்கலன்னா வேணும்னா தனியா பேசிக்கிறேன் வித்யா. ஐ மீன் மனசளவுல உன்னோட மட்டும்” என அழுத்தமாகச் சொல்லி, “நான் பார்த்தது ஆசைப்பட்டது எல்லாம் உன்னைத்தான்னு சொன்னா நம்புவியா?”
அவள் முகம் இதென்ன புதுக்கதை என்பதாய் திரும்ப...
“அதான் நிஜம். வித்யா கீர்த்தியானதால வந்த குழப்பம். வேணும்னா உங்க வீட்ல உள்ளவங்ககிட்ட கேட்டுக்கோ.”
“இங்க பாருங்க எது எப்படியானாலும் இது இல்லன்னா அதுன்றது தப்பு. அதுவும் ஒரே வீட்ல.. ரொம்பவே தப்பு.”
“நானும் அப்படிப்பட்டவனில்லை வித்யா. ஒரு காலத்துல இது இல்லன்னா அதுன்னு சுயநலமா யோசிச்சிருக்கேன். இப்ப வாழ்க்கை எனக்கு நிறையக் கத்துக் கொடுத்திருக்கு.”
“அதை இன்னும் நீங்க முழுசா கத்துக்கலை. சரி நான் கிளம்புறேன். அங்க வந்து கல்யாணம் வேண்டாம் சொல்லிருங்க.”
“வேண்டாம் சொன்னா நீ கிடைக்கமாட்டியே?” என்றான் ஏக்கமாக.
“வேணும்னு கேட்டாலும் கிடைக்கமாட்டேன். ஒரு தடவை முடிவு பண்ணிட்டா என் பேச்சை நானே கேட்கமாட்டேன். உங்களை வேண்டாம்னு அப்பவே முடிவு பண்ணிட்டேன். நீங்க போகலாம்” என்று சினிமா வசனம் பேசினாள்.
“ஹா..ஹா.. ஐ லவ் யூ மிஸஸ்.வித்யானந்த் அவர்களே! நானும் ஒரு தடவை முடிவெடுத்தா எடுத்ததுதான். சிக்கிரமே என் மனைவியா வந்தா இன்னுமே ஹேப்பி.”
அவனின் ஐ லவ் யூவிலேயே அரண்டவள், அவனின் மிஸஸில் தன்னிடமிருந்து மிஸ்ஸாகப் போகும் மிஸ்ஸை மிஸ்ஸாக்க விடாமல் என்ன செய்யலாமென்ற யோசனையிலிறங்கினாள்.
“தேங்க்ஸ் என்னோட தனியா வந்ததுக்கு. சந்தர்ப்பமிருந்தா கல்யாணத்துக்கு முன்னால, இல்லனா கல்யாணத்துல சந்திப்போம். பை” என்று செல்ல... கீர்த்தி உள்ளே வந்தாள்.
“ஹேய் வித்தி ஆள் எப்படி?” என அவளை கிண்டல் செய்ய ஆரம்பித்தாள்.
“உனக்கு வருத்தமாவே இல்லையாடி? எனக்கு ரொம்பக் கஷ்டமாயிருக்கு.”
“எதுக்கு வருத்தப்படணும்? அம்மா ஜாதகம் சேரலன்னதுமே சந்தோஷமாகிருச்சி. ஐயோ பெரியவளை விட்டுட்டு என்னை தள்ளிவிடப் பார்க்கிறாங்களேன்ற எரிச்சல்லயிருந்து விடுதலை. இப்ப ரொம்ப ரிலாக்ஸாயிருக்கேன்.”
“இருந்தாலும் உன்னைப் பார்க்க வந்து என்னை... ப்ச்.. பிடிக்கல கீர்த்தி. என்ன மனுஷங்க இவங்க” என்றாள் கோபம் குறையாமல்.
“வித்தி ப்ளீஸ் வார்த்தையை விடாத. அவர் பார்த்து பிடிச்சி பெண் கேட்டு வந்தது என்னையில்ல உன்னைத்தான்.”
“என்ன நீ அந்...” அந்தாள் என சொல்ல வந்தவள் நாக்கைக் கடித்து, “அவரை மாதிரியே உளர்ற?” என்றாள்.
“நிஜம் வித்தி. இப்பதான் அம்மாகிட்ட விசாரிச்சிட்டு வர்றேன். உன்னைப் பார்த்தவர் கீர்த்தின்ற பெயர் உன்னோடதுன்னுதான் நினைச்சிட்டிருந்திருக்கார். அதாவது உன் பெயர் கீர்த்தின்னு. கீர்த்தி ஜாதகத்தோட செட்டாகலைன்னு தெரிஞ்சதும், வித்யாவைப் பார்க்குறீங்களா கேட்டதும், வித்யான்னா நான்னு நினைச்சி முடியாதுன்னு கிளம்பிட்டாங்களாம்.”
“என்ன சொல்ற கீர்த்தி? என்னை ரொம்ப குழப்புற.”
“அப்படிக் கேளு. அதாவது ஜாதகம் பார்க்கிற இடத்திலேயே உங்க ரெண்டு பேர் பெயரும் சேர்ந்திருச்சி. சார் உன்னைக் கீர்த்தின்னு நினைச்சதால ஜாதகம் செட்டாகலன்னதும், ஒரே வீட்டுல ஒரு பெண்ணைப் பார்க்க வந்து இன்னொரு பெண்ணை முடிக்கிறது தப்புன்னு கிளம்பிட்டாராம்.”
“சரி அதான் கிளம்பிட்டாங்கள்ல. அப்புறம் எப்படி நான் வந்தேன்?” என்றாள் எரிச்சலாக.
“ஹா..ஹா அதுவா. சித்துவுக்காக நீ காத்திருந்தியே, அப்ப வித்யான்னு கூப்பிட்டேன்ல அப்பதான் சார்கு பெயர் மாறினதே தெரிஞ்சிருக்கு.”
“ஓ...”
“ம்... அதுக்கப்புறமும் உன்னைப் பொண்ணு கேட்கிறதுக்கு ரொம்ப யோசிச்சிருக்கார். உன் மாமியார்தான் உன் அண்ணன் மாமியாரிடம் பேசி முடிச்சிட்டாங்க” என்றாள் சிரிப்புடன்.
“என் மாமியாரா?”
“ஆமாம். மிஸஸ்.வித்யானந்த் அவர்களே!” என கிண்டலடிக்க...
“நாங்க பேசினதை ஒழிஞ்சிருந்து கேட்டியா?”
“இல்லையே ஏன்?”
“அவனும் இப்படிதான் மிஸஸ்னு உளறிட்டிருந்தான்” என்றாள் கடுப்புடன்.
“ஹா..ஹா அப்படிப் போடு. அண்ணா செம ஸ்பீடுதான் போ. நீ என்ன முறைச்சாலும் அதான் உண்மை. சரி நீ எதுக்கு இந்த ரூம்கு வந்த? பேச வந்தவ இன்னொரு ரூம்கு போயிருக்கலாம்ல? இந்த ரூம் பெண்பார்க்க ராசியில்ல. போன ஜோடி இங்க சண்டை போட்டதை நாம கேட்டோம்தான?” என்றாள் கிண்டலாக.
“உன்னையெல்லாம் பொண்ணுன்னு பெத்தாங்க பாரு எங்க அத்தை அவங்களைச் சொல்லணும்” என்று அவளை அடிக்க விரட்ட... அவர்களின் சண்டையை வெளியிலிருந்து கேட்டவர்களுக்கு புன்னகை வந்தது.
வாணி சற்று சங்கோஜத்துடன், “இவங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ந்தா இப்படித்தான் அண்ணி. எவ்வளவோ சொல்லிப் பார்த்தாச்சி, சின்னப்பிள்ளைங்க மாதிரி விளையாடுறாங்க” என்றார்.
“விடுங்க அண்ணி. பிள்ளைங்க அப்படியே இருக்கிறதுதான் நல்லது. அது இதுன்னு கட்டுப்பாடு போட்டு அவங்களை அடக்கி அவங்க சந்தோஷத்தை ஏன் கெடுக்கணும்.”
“கீர்த்தி, வித்யா ரெண்டு பேரும் கார்த்திகிட்ட போங்க” என்ற சுபாஷிணியின் குரலில்... “வா கீர்த்தி ஓடிடலாம்” என்று அவள் கைபிடித்தாள்.
“அம்மா இந்த வித்தி என்னைக் கூட்டிட்டு ஓடப்போறாளாம்” என்று கத்த... “ஏய் லூசு கொஞ்சமாவது அடங்குறியா” என்று அவளை விரட்டியபடி கார்த்திகாவைத் தேடிச் சென்றார்கள்.